Ongeveer zestig mensen van verschillende kerkelijke achtergrond namen deel aan de wandeling door Den Haag van de katholieke Jacobuskerk naar de Grote Kerk via het Haags Historisch museum en de Oud katholieke schuilkerk. Mooie gebedsviering en hartelijke ontmoeting. Dankzij de gastvrijheid van de Stichting Grote Kerk en de voorzitter Ad van Ginkel.
Overdenking bij de gebedsviering (lezing Efeziërs 3, 14-21)
Het was een korte en eenvoudige wandeling die we vanmiddag gemaakt hebben, maar een heel betekenisvolle wandeling. Ik vroeg me af of zo’n wandeling 50 jaar geleden gehouden had kunnen worden. Toen had de katholieke kerk net de eerste voorzichtige stappen gezet in de richting van de oecumene. Stappen die niet meer terug te draaien zijn. Stappen die voor sommigen veel te ver gaan en die voor anderen niet snel genoeg gaan.
We hebben deze dag een dag van herdenking genoemd. De tijd van verwijten en beschuldigingen is voorbij. De tijd van boosheid en verontwaardiging, die ik recentelijk nog in het Katholiek Nieuwsblad las in augustus, moeten we echt achter ons laten, anders zijn we de naam christen niet waard. De beeldenstorm is deel van onze gemeenschappelijke geschiedenis. Katholieken hadden te veel last van hun beelden die hun garanties leken te geven van verlossing en genade. Protestanten hebben niet altijd oog gehad voor de kracht van tastbare sacramenten en tekens van genade die het geloof ons gegeven heeft.
Vandaag staan we hier gebroederlijk en gezusterlijk naast elkaar rond één Bijbel, één kaars, bedienaren van het ene evangelie van Christus. Deze kerk is een heilige plek en ook al worden er hier soms minder heilige dingen georganiseerd, Gods Geest kan wel wat hebben. Zijn aanwezigheid kan wel wat verduren. We zouden het wel erg mooi vinden om vaker hier te komen om te bidden, in gezamenlijkheid. Maar vandaag is het al mooi! Heel veel dank aan de Stichting Grote Kerk en aan de voorzitter Ad van Ginkel, hier in ons midden!
De belangrijkste boodschap van vandaag is dat God langs onbegrijpelijke wegen met ons en onze kerken meetrekt. Zoals wij vandaag in de geschiedenis terug zijn gewandeld, van de twintigste en de negentiende eeuw naar de dertiende en veertiende eeuw, gaan we als kerken ook weer vooruit, in deze eenentwintigste eeuw.
Nieuwe uitdagingen en nieuwe opdrachten.
Niet meer gehinderd door allerlei achterhoedegevechten,
Niet meer gehinderd door gevoelens van concurrentie, maar samen levend in de ruimte van Christus. Bij Hem is ruimte voor ons allemaal. (vgl Ef 3, 14-21)
Als Christus de waarheid is, heeft ieder van ons de opdracht om met Christus de weg te gaan. Zonder Christus geen waarheid. Wat zegt dat over andere religies die in onze stad leven? Ik geloof dat ook bij hen velen de roepstem van God verstaan die ons een opdracht geeft. Als Christus het levende Woord van God is, weet hij ook langs nieuwe wegen de mensen te roepen tot vrede en barmhartigheid.
Wij zwijgen niet, wij spreken
Wij zitten niet stil, wij bewegen
Wij zijn niet wanhopig, wij bidden.
Moge God die voor alle mensen een bron van vrede is, ons gezamenlijk gebed verhoren.
Amen
Ad van der Helm, voorzitter HGK
Dank alle medewerkenden:
Beheerscommissie H. Jacobus de Meerdere
Haags Historisch Museum, directeur Marco van Baalen,
Oud Katholieke Kerk, pastoor Wijker en rondleider
Stichting Grote Kerk, Ad van Ginkel, Robert van Venetië en ds Jacob Korf
Ds Trinette Verhoeven, en secretaris HGK Margriet Quarles van Ufford
