Onder de titel Let’s go, Krakow! trokken 188 jongeren en begeleiders uit de bisdommen Rotterdam, Breda en Paramaribo naar Krakau voor de wereldjongerendagen 2016. De reis viel uiteen in drie delen: het voorprogramma dat door onze werkgroep zelf was ogezet, de dagen dat we te gast waren in het bisdom Kielce, twee uur rijden ten Noorden van Krakau en in gastgezinnen logeerden en de eigenlijke jongerendagen in Krakau zelf die dinsdag 26 juli begonnen tot en met 31 juli. Toen sliepen we in een schoolgebouw, enkele kilometers buiten het centrum van Krakau.
Hoogtepunt voor mij was bijvoorbeeld de heilige Deur in Praag: we kwamen eind van de middag aan bij deze prachtige kathedraal. De bezoekende toeristen verlieten de kerk en toen gingen voor ons de centrale deuren open. Dit zijn in dit jaar de heilige Deuren van Barmhartigheid. Na een gebed door onze bisschop, die de hele reis heeft meegemaakt, trokken we de kathedraal in. Daar zongen we het lied van barmhartigheid en was er stilte voor gebed. Een prachtig moment om als groep deze kathedraal binnen te trekken. Dit volgde namelijk op de avond van barmhartigheid die we de dag ervoor hadden gehouden toen we nog in Eichstätt (Beieren) waren. Een avond van aanbidden en gelegenheid om het sacrament van verzoening te ontvangen. Vrijwel alle jongeren grepen de gelegenheid aan om een persoonlijk gesprek met een priester of een andere deelgroep leider te hebben. Ongeveer de helft van de groep heeft toen het sacrament van verzoening ook daadwerkelijk ontvangen. Ook voor mij als priester een bijzondere avond om met jongeren over de donkere en kwetsbare kanten van hun leven te spreken. Ook een bezoek aan het concentratiekamp Dachau waar Titus Brandsma is omgekomen was een bijzondere dag die werd afgesloten met een eucharistieviering op het terrein van het kamp zelf.
De ontmoeting met paus Franciscus was zeer inspirerend. De manier waarop hij met jonge mensen in gesprek is, laat enorm veel hartelijkheid en spontaneïteit zien. Op de zaterdagavond was een grote gebedswake op een veld buiten de stad waarbij met name een getuigenis van een jonge vrouw uit Aleppo veel indruk maakte. Met muziek en dans werd het thema van geloof dat een antwoord heeft op de kilheid van de moderne samenleving uitgebeeld. De volgende dag hield de paus een preek over Zacheüs en verwoordde de belemmeringen die mensen kunnen hebben om Jezus te ontmoeten. Die belemmeringen zitten in onszelf en ook in onze omgeving. Een mooie inspirerende preek. Ik hoorde een jongere uit Suriname zeggen: ‘pater, de paus kent ons. Hij weet waar we mee zitten en hoe we denken!’ Ze was zeer ontroerd en in haar hart geraakt.
Sommigen zullen denken: wat een massaal gebeuren: 2,5 miljoen mensen op zondag! Maar de groep was verdeeld in deelgroepjes en daarin werd veel gepraat en werd ook voor elkaar gezorgd. Door dat contact in die kleine groepen, werd het een heel persoonlijke reis. Bijzonder was dat ik op mijn verjaardag van mijn deelgroepje een priesterstola heb gekregen met de afbeelding van Christus en zr Faustina. Een ontroerend gebaar!
Veel is nog te vertellen, maar we hebben op deze reis de toekomst van de kerk gezien. Misschien klein in Nederland, maar enthousiast en geworteld in het evangelie en bewust van de opdracht om de wereld te vertellen van de liefde van God voor alle mensen. Dat is een mooie boodschap!
Ad van der Helm, parochievicaris
