Nieuwe reis-stress, nu voor de terugkeer. Als om dat te onderstrepen had het hotel bij de start van het ontbijt nog geen broodjes gebakken, zat er geen sap in de sapmachine en ontbraken de altijd zo heerlijke omelettaarten. Inderdaad tijd om te gaan. Geen scharen en messen in de handbagage? De pas juist wel? Hier en daar was lichte paniek te bespeuren, maar die werd als altijd weer bezworen door onze geweldige chauffeur.
En dan: op weg naar Todi voor de laatste mis in de kathedraal van dat prachtige stadje. Het thema van de dag bereikte het hoogtepunt van de week: Eucharistie, bron van geloof. Alsof ze het in Todi wisten: er was een tentoonstelling ingericht over het Wonder van de Eucharistie op plaatsen in heel Europa, waaronder een paar die ons ook goed bekend zijn.
In de overweging benadrukte vicaris Van der Helm dat de Eucharistie een teken is van Gods genade en zijn voortdurende aanwezigheid in ons leven. De stigmata van de H. Franciscus zijn een zichtbaar teken van de liefde die hij van God ontving. Wij hebben ook kleine wondtekens van de liefde die wij ontvangen. Met die boodschap na-klinkend in ons hoofd genoten wij na afloop nog even van het moois dat Todi heeft te bieden, alvorens weer in de bus te stappen op weg naar het vliegveld.
Na een hartelijk afscheid op Schiphol haastte iedereen zich huiswaarts om zondagochtend weer present te zijn voor de viering van de wijding van onze Jacobus.
