Onbevlekt Hart van Mariakerk (Marlot kerk)
De Onbevlekt Hart van Mariakerk, ook wel bekend als de Marlotkerk is een rooms-katholieke kerkgebouw aan het Bloklandenplein in Den Haag.
De Onbevlekt Hart van Mariakerk, ook wel bekend als de Marlotkerk is een rooms-katholieke kerkgebouw aan het Bloklandenplein in Den Haag.
De kerk staat in de villawijk Marlot en werd in 1947 gebouwd. Hij is gewijd aan het Onbevlekt Hart van Maria. Architect Nicolaas Molenaar jr. ontwierp een kleine zaalkerk in traditionalistische stijl. De stenen waren afkomstig uit de verwoeste gebouwen van de nabijgelegen wijk Bezuidenhout, die in maart 1945 tijdens een Brits bombardement grotendeels werd verwoest.
Het op het terrein gelegen trafohuis, die in stijl is aangepast naar de kerk, is erkend als gemeentelijk monument.
Heel de zo sierlijke wijk Marlot in het stadsdeel Haagse Hout is ‘beschermd stadsgezicht’ en daar is dan ook alle reden toe. Het is qua bouwstijl een esthetische eenheid, een van de meest homogene voorbeelden van de Nieuwe Haagse School en daardoor een kleine Haagse oase tegen de grens van Wassenaar aan. Wie vanaf de Bezuidenhoutseweg de wijk ingaat via de Hofzichtlaan, komt als vanzelf – via een open stuk land en een prachtige vijver aan de linkerzijde – uit op het Bloklandenplein. Op dit wat verstilde plein staat centraal de ‘Marlotkerk’.
Regelmatig luidt het klokje van de Marlotkerk wanneer er twee jonge mensen aan een nieuw leven beginnen. De kerk van Marlot is geliefd bij jonge mensen uit Den Haag en omgeving die gaan trouwen, maar het is ook de kerk waar ieder jaar heel veel kinderen worden gedoopt en van waaruit nogal wat mensen worden begeleid naar hun laatste rustplaats. Begrijpelijk, het is een intieme kerkgelegenheid, met 180 plaatsen niet te groot, prachtig gelegen en – in het jaar 2006 – prachtig gerestaureerd.
De kerk van Marlot werd op 24 augustus 1947 ingewijd door Mgr. J.P.Huibers, de toenmalige bisschop van Haarlem waaronder Den Haag toen nog viel. Daaraan waren al een paar bewogen jaren voorafgegaan. Want de katholieke bewoners van Marlot, die oorspronkelijk hoorden behoorden bij de kerk van Onze Lieve Vrouw van Goede Raad aan de Bezuidenhoutseweg, kregen – vanwege het regelmatige luchtalarm in de oorlogsjaren – steeds meer moeite om het steeds riskanter wordende traject naar hun parochiekerk af te leggen. Men zocht voor de zondagse Eucharistieviering – in ieder geval gedurende de oorlogsjaren – naar een kerkruimte in de buurt, minder gevaarlijk om er naar toe te gaan. Aanvankelijk werd hiervoor een oplossing gevonden doordat de eigenaar van de theeschenkerij ‘De Hoogwerf’ op zon- en feestdagen zijn stalkamer in de ochtenduren ter beschikking stelde. Toen echter ook ‘De Hoogwerf’ door de Duitse bezetter werd gevorderd, vond men op verschillende andere plekken een tijdelijke oplossing. In de zomer kon er worden gekerkt in de stal van de boerderij ‘Welgelegen’ van de dames Duijndam aan de Zijdeweg 56 en vanaf 11 oktober 1944 werden de zondagsvieringen voornamelijk gehouden in het huis van de familie Beers aan de Zijdeweg 4. Vanuit het Bezuidenhout kwam dan een kapelaan om in de viering voor te gaan.
Direct na de oorlog werd er toch al snel het besluit genomen om een meer definitieve kerk te bouwen in Marlot zelf. Een voorlopig kerkbestuur werd samengesteld en architect Nico Molenaar jr. – die ook de Theresiakerk had gebouwd aan de Apeldoornselaan – werd gevraagd om de eerste voorlopige schetsen voor een kerk te maken en op 7 april 1947 werd de eerste steen gelegd van wat nu de huidige kerk is, toegewijd aan het Onbevlekt Hart van Maria, een titel die de H. Maagd Maria zichzelf in 1917 gegeven had bij haar verschijningen aan drie herderskinderen in het Portugese Fatima. De eerste schetsen werden verder uitgewerkt en de kerk zelf werd in de loop van het jaar 1947 gebouwd uit afgebikte stenen, die afkomstig waren uit het puin van het gebombardeerde Bezuidenhout.
In het jaar 2007 – toen alle parochies van het stadsdeel Haagse Hout werden opgeheven om te worden opgenomen in de nieuwe parochie van de H. Driekoningen – werd duidelijk, dat een blijvende toekomst van de Marlotkerk als bijkerk van de nieuwe parochie was gegarandeerd, juist door haar populariteit als doop- trouw- en rouwkerk. Vanuit dat vertrouwen was al in het jaar 2006 besloten tot een grondige restauratie en een aanpassing van het interieur: het was duidelijk geworden dat – ondanks zoveel kerksluitingen in het Haagse – de kerk van het Marlot kon overleven, juist door zijn kleinheid, sfeer en intimiteit.