Het is nog helemaal niet zo lang geleden dat ik de kerk zag als een plek waar ik vooral naar toe ging om iets te halen. Inspiratie, contact met God, rust, samen zingen, een goede preek… Eigenlijk kwam het nooit zo in mij op dat ik er ook wat zou kunnen brengen. Ik had weinig contacten binnen de kerk en de mensen die elkaar wel goed kenden zaten in mijn beleving ook helemaal niet ook nog eens op mij te wachten.

Totdat ik dit jaar toetrad tot de katholieke kerk en de Jacobskerk mij tijdens de voorbereidingstijd vertrouwd werd. Ik wilde wat doen. Gewoon, niet overdreven veel want als werkende moeder had ik niet zo heel veel tijd over. Maar waar begin je als je niemand kent? Heel simpel. Ik liep naar de tafel achter in de kerk, pakte een folder, vond iets wat aansloot bij wat ik leuk vond – in mijn geval bezoekwerk aan oudere parochianen in de Jacobsstaf – en belde het telefoonnummer van Lore Olgers, de naam die erbij stond. Al in het eerste gesprek met haar merkte ik dat het gewaardeerd werd dat je de boel komt versterken, ook al stelde het voor mijn gevoel nog heel weinig voor wat ik kon doen.

Maar dat gevoel veranderde snel. Na ieder ouderenbezoekje of na het rondbrengen van kerststukjes realiseerde ik mij wat het betekende: ik was op dat moment de verbinding met de kerk voor mensen die zo graag nog zelf naar de kerk waren gekomen als ze dat hadden gekund. Met een mevrouw ga ik vaak even wandelen, omdat ze anders nauwelijks de deur uit komt. Dan staan we stil bij een mooie bloem, of een bijzondere boom. We steken een kaarsje aan in een kapelletje op de hoek. We genieten van de zon samen of we lachen om iets wat we hebben meegemaakt. Het is klein uurtje van mijn tijd, maar voor haar is het een verschil tussen binnenblijven en de wereld zien. En voor mij?

Misschien gek, maar voor mij zijn het rustpuntjes, momenten die ertoe doen. In een ontmoeting kun je soms onverwacht ervaren wie God is. Wanneer jij een stukje van je tijd geeft in dienst van de kerk, dan gebeurt er iets, iets moois. Dat hoor ik overigens van iedereen die vrijwilligerswerk doet. Ik nodig iedereen die naar de kerk gaat uit om stil te staan bij de vraag: in hoeverre doe ik zelf mee?

Kom ik alleen iets halen of heb ik ook iets te bieden? Wat houdt me eigenlijk tegen? Het hoort erbij, want jij hoort erbij. Wil je bespreken wat er bij jou past of vraag je je af wat jij zou kunnen doen? Neem contact op met Lore Olgers:
olgers_vanschie@casema.nl of tel 06 29737151
Anita Bruin-Raven