Het feest van de communicantjes is en blijft een heerlijk, vrolijk familiefeest, vast verankerd in onze geloofsgemeenschappen.
Dit realiseerde ik mij afgelopen zondag in onze sacristie: op de tafel stond een vaas met geurende violieren en terstond kwamen mij twee dagen in herinnering: Sacramentsdag en Eerste H. Communie. Hoe geuren levende herinneringen naar voren kunnen roepen. Ik weet het nog als de dag van gisteren: de communicantendag leek op een bruiloft, wit gedekte tafels, lekkere kadetjes, ronde en puntige, vaasjes lathyrus op de tafel, in de keuken een paar grote houten donkerbruine dozen met allemaal gekleurde petitfourtjes, (om de haverklap werd stiekem die deksel opgetild door mijn broertjes en zusjes om te beraden welke kleur ze zouden kiezen), mijn moeder zenuwachtig om de witte jurk van de communicant, want die moest smetteloos blijven voor het feest. Al met al, drukte voor dit lentefeest rondom de communicant.
Ondanks alle kerkelijke tegenslag heeft dit feest helemaal niets ingeboet aan allure.
Communieviering 18 juni 2017
Onze kerk anno 2017: de eerste rijen banken versierd met wit/lila bogen, alle kerkgangers moesten hieronder doorlopen; op de koorruimte: gouden stoeltjes voor de communicanten, dezelfde vrolijke atmosfeer die gewoon in de lucht hangt, rondlopende vaders, moeders, opa’s en oma’s feestelijk gekleed met fototoestellen en toen in de sacristie een heus ‘bruidje’ binnenhuppelde, helemaal in het wit met bloemenkrans in het haar, was de kring weer rond: deze kinderkring rondom Jezus leeft door de eeuwen heen…
De Ignatiusgemeenschap mocht zich op deze dag verheugen op een feestelijk, verzorgde viering met veel familieleden en bezoekers!
Namens de Ignatiusgemeenschap, Ellie van Rooij