Sinds 2007 heb ik met enorm veel plezier gewerkt vanuit de Sint Jacobuskerk, eerst als pastoor van de parochie en later als lid van het Pastoraal Team Maria Sterre der Zee. De komst naar de Jacobusgemeenschap heeft me verrijkt en versterkt: in mijn geloof en in mijn priesterleven. Ik ben heel dankbaar voor alles wat ik van de mensen in en rond het kerkgebouw heb mogen ontvangen. De Latijnse liturgie is me heel dierbaar geworden en samen met alle betrokkenen hebben we de liturgie op een hoog peil kunnen houden. Die betrokkenheid gold evenzeer de liturgie en de zang van de twaalf-uurs mis. Ook de uitgebreide kindercatechese en het intensieve contact met ouderen in de wijk heeft me altijd getroffen en niet te vergeten de vele geloofsleerlingen die de afgelopen jaren in de kerk zijn opgenomen. Velen zie ik regelmatig terug als vrijwilligers en als kerkgangers. De reizen met de parochie, op de eerste plaats naar het Heilig Land, waren inspirerende bedevaarten waar we met elkaar ons geloof konden verdiepen. De grote troost van het geloof bij goed verzorgde uitvaarten heeft laten zien wat we als katholieke gemeenschap te bieden hebben, zoals dat ook gebeurde bij indrukwekkende Allerzielenvieringen.
De samenvoeging tot de parochie Maria Sterre der Zee was een intensief proces. We hebben daar als Jacobus krachtig aan meegedaan. De enquête die toen gedaan is, heeft duidelijk laten zien wat de inbreng heeft kunnen zijn van de Jacobusgemeenschap binnen het geheel. Heeft de samenvoeging gebracht wat we in dit deel van Den Haag gehoopt hadden? Ik denk dat er nog meer te doen is: de gemeenschappen kunnen nog meer in hun kracht gezet worden. Daar ligt de uitdaging voor de toekomst: kunnen we onze vrijwilligers enthousiasmeren om vanuit het geloof dienstbaar te zijn aan kerk en samenleving? Kunnen we nieuwe mensen daarbij betrekken? Nu ik de parochie achter me laat – maar niet Den Haag omdat ik in de HGK en de stichting prinsjesdagviering als voorzitter actief blijf – wens ik iedereen inspiratie, wijsheid en veel enthousiasme toe om het goede en mooie van ons geloven en ons kerk-zijn te blijven
ondersteunen. Om het met de woorden van Christus te zeggen in zijn gesprek met de Samaritaanse vrouw: laat bronnen van levend water uit je binnenste opwellen. Blijf vol vertrouwen dat de heilige Geest de gelovigen kerk zal
blijven voeden. We blijven in gebed met elkaar verbonden.
Ad van der Helm, parochievicaris
