Avila

Na een vroege vlucht (en een korte nacht) kwamen we aan in een zonnig Madrid en stond de bus klaar om ons naar Avila te brengen, onze eerste halteplaats op onze weg naar Santiago.
Avila, een mooie stad omringd door een stevige muur met een veelvoud aan torens.
Avila, de stad van de grote Teresa, de heilige Teresa, kerklerares, heiligverklaard in 1622.
Er waren veel mensen in de stad vanwege haar feest op 15 oktober.
Na een eerste wandeling door de stad o.l.v. reisleider Walther, beklommen we de stadsmuren, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden over de stad. Ook zagen we de Romaanse brug waar de kleine Teresa samen met haar broertje Rodrigo over heen gelopen was op weg naar de Moren; ze wilden als martelaar sterven, dat hadden ze immers gelezen in de boeken over heiligen. Misschien lag daar al de basis voor haar vastbeslotenheid om ‘ergens voor te gaan”, om met een moderne uitdrukking te spreken.

Klooster van Menswoording

Na de stadsmuren bezochten sommigen de kathedraal of bleven heerlijk in de zon op het terras zitten.
Weer anderen, waaronder pater Johannes Pio, wilden graag het klooster van de Menswording bezoeken, het klooster waar Teresa 30 jaar had gewoond, 27 jaar als non en 3 jaar als priorin.
Het klooster zou pas om 16.00 u opengaan voor bezoek maar de pij van Pater Johannes Pio deed wonderen, we mochten er eerder in!
We kwamen in de kerk waar de zusters achter een traliehekwerk de mis konden volgen en waar Teresa achter een luik gezeten de H. Communie ontving. We zagen ook de ruimte, een klein vertrekje, waar Johannes van het Kruis biecht hoorde. In de kapel hadden we een mooi moment van stilte en gebed. Op een gegeven moment kwam een vrijwilligster ons halen…ze wilde ons iets laten zien. De kloostercel van Teresa lag aan de zijkant van de kapel. Daar had ze 27 jaar gewoond, een klein vertrek in twee gedeelten boven elkaar.
Bijzonder om zo dicht bij deze heilige te komen. Bij deze bijzondere vrouw, die mystieke ervaringen had maar die tegen haar medezusters zei dat ze Jezus ook “ tussen de pannen”  konden vinden en dat ze, in het gebed, met Hem om moesten gaan als met een vriend.
Die, getroffen door de aanblik van een beeldje van de lijdende Christus, zich geroepen voelde om haar kloosterorde te hervormen en nieuwe kloosters te stichten waar het gebed, inkeer en armoede een  belangrijker plaats zouden innemen.

“Nada te turbe”

Na dit bezoek troffen we elkaar weer bij de kathedraal. Vandaar liepen we naar de Santiagokerk waar we de openingsmis hadden. Parochievicaris van de Helm en Pater Johannes Pio gingen voor. Parochievicaris vd. Helm noemde in zijn preek ook de H. Teresa; hoe zij de mensen uitdaagde om terug te keren naar de bron, hoe het Woord van God leidend was in haar leven.
Het was fijn om ons bezoek aan Avila zo af te ronden en met elkaar als groep de eucharistie te vieren.
“ Nada te turbe” werd ingezet, het lied dat begint met de woorden van Teresa zelf: ‘ Laat niets je verwarren, niets je verschrikken, alles gaat voorbij, God verandert niet, geduld overwint alles. Wie op God vertrouwt zal niets ontbreken, God alleen is genoeg”.
Een prachtige dag, we zien uit naar het vervolg van de reis!