afscheid van Jacobus
Zeven dagen geleden vertrok onze pelgrimsgroep van Schiphol richting Madrid om daarna op weg te gaan naar Santiago de Compostela. Op woensdag voltooiden we onze reis naar Santiago waar we in de kathedraal Jacobus begroetten met de traditionele omhelzing van het beeld van Jacobus. Een gebaar dat miljoenen ons hadden voorgedaan! Donderdag volgde de pelgrimsmis en vandaag het onvermijdelijke afscheid, want voor velen van ons reisgezelschap wacht maandag weer de plicht in Nederland. Het betekende vandaag afscheid van Santiago, Jacobus, de naamgever van onze geloofsgemeenschap. Een afscheid dat voor een aantal van ons kortstondig zal zijn, want in onze groep zijn er al veel geluiden te horen van mensen die binnen niet al te lange tijd te voet of te fiets naar Santiago af willen reizen.
U zij de glorie
Voor het echter zo ver is, is goed om ook deze vrijdag voor het nageslacht vast te leggen. We begonnen vandaag met een indrukwekkende eucharistieviering in een van de kapellen van de kathedraal. Een viering die werd afgesloten met het indrukwekkende U zij de glorie. Het zal niet zo vaak zijn voorgekomen, dat de klanken van dit lied zo indrukwekkend de ruimte van de kathedraal vulden. Na de viering kwam het afscheid; het afscheid van de patroonheilige van onze kerk en van onze stad, Den Haag. Emotionele momenten om nog eenmaal een blik te werpen op het indrukwekkende altaar van de kathedraal of om nog eenmaal in gedachten stil te staan bij de schrijn met de resten van de heilige apostel.
Nat in Padron
Ondertussen had Galicië zijn reputatie meer dan eer aangedaan: de regen viel met bakken uit de hemel. Toch was onze tocht nog niet helemaal voorbij, want net als vele pelgrims voor ons gingen ook wij na Santiago naar Padron, waar volgens de overlevering het lichaam van Jacobus aan land was gekomen. De middeleeuwse pelgrim ging daarna vaak ook naar Fisterra, waar zeker voor de middeleeuwse pelgrim daadwerkelijk het eind van de wereld was en waar hij de zon spreekwoordelijk in het water zag zakken.
Droog in Muxia
Fisterra hebben wij niet gezien. Onze reis ging via Padron naar Muxia dat aan de kust ligt en waar de woeste zee vandaag op het land beukte. In Patron bezochten we in de kerk het stenen blok waar het schip met het lichaam van Jacobus aanmeerde. In Muxia zagen we de “resten van het bootje” – dat zag in ieder geval de gelovige Middeleeuwer in de rotsblokken voor de kust – waarmee Maria ergens tussen 33 en het jaar 44 naar Spanje voer om te kijken hoe Jacobus het evangelie verkondigde. Oneerbiedig gezegd een functioneringsgesprek avant-la-lettre.
Omega en Alpha
Tot slot een persoonlijk woord: toen we daar bij die stormachtige zee stonden en de regen ons tartte, kwam uit de hemel een regenboog tevoorschijn. Een teken waarmee mijn Jacobus mijn belofte bevestigde om hem binnen vijf jaar – als lopende of fietsende pelgrim – weer te ontmoeten in Santiago. En in die tussentijd: onze weg, mijn weg naar Jacobus, is niet af. De weg naar Jacobus is de metafoor voor de levensweg. Samen met Jacobus gaan we verder. Onze weg, mijn weg ….. gaat door; elke dag van ons en mijn leven. (Hans Timmermans)
